Het is vandaag Goede Vrijdag. Op deze dag gedenken Christenen wereldwijd de kruisiging en het sterven van Jezus Christus. Jezus, die 3 jaar lang door Israël rondtrok om te vertellen over een hele nieuwe wereldorde, over het koninkrijk van God. Een koninkrijk met normen en waarden zoals God het bedoeld heeft. Maar Jezus vertelde er niet alleen over, hij handelde ernaar. Practise what you preach. Dat had zijn motto kunnen zijn. Jezus leefde niet alleen naar Gods wil, maar hij was ook zijn Zoon.
Wie Jezus ziet, kijkt God in het gezicht
Confronterend, nietwaar? En dat was ook de reactie van hen die zich door Jezus bedreigd voelden. Jezus werd verraden (met een Judas-kus). Veroordeeld door de machthebbers. Zij spelen de schuldvraag handig heen en weer tussen Joodse en Romeinse machthebbers, en laten de keuze over aan het opgehitste volk. Ondertussen wordt Jezus door zijn vrienden van het eerste uur in de steek gelaten. En zo kan het gebeuren dat Hij, de Zoon van God, eenzaam en alleen op het heetst van de dag met spijkers aan een kruis geslagen wordt. Het kruis, het gruwelijke martelwerktuig, dat de Romeinen als straf voor misdadigers bedacht hadden. God sterft in Jezus aan een kruis. En toch noemen we dit ‘goede’ vrijdag. Wat maakt het kruis voor mij toch goed? Om het antwoord op deze vraag te beantwoorden, heb ik een legende over de heilige Maarten nodig. De legende gaat dat Maarten eens door de duivel verleid werd, die zich als de opgestane Christus voordeed. Maar Maarten had het door en vroeg hem: Waar zijn jouw wonden? Een bijzonder verhaal. Maar de betekenis die het verteld, heeft voor mij veel waarde. God is te herkennen aan zijn wonden. Wonden die zijn opgelopen aan ons mensen. Aan de zonden van deze wereld. Aan alles waarin jij en ik in staat kunnen zijn, uiteindelijk de ander voor een hoger doel te laten sterven. The healing day Goede vrijdag zegt mij dat God niet boven onze levens staat. God is bereid om vuile handen te maken, te lijden aan dit aardse bestaan. En kan zich zo ook identificeren met de mensen die ook getekend met wonden zijn. Een God die boven alles verheven is, die zelf niet geraakt wordt door de troep van deze wereld, die kan mij niet troosten. Maar een Zoon van God die mijn pijn kent, mijn eenzaamheid, mijn angst, mijn verdriet, maar zelf dit ook doorstaan heeft, die wil ik wel mijn wonden toevertrouwen. Die wil ik mijn angsten en verdriet toevertrouwen. Die kan zo mijn wonden helen. En die geloof ik, als mij gezegd en beloofd wordt: “It will be okay, on the healing day.” Pasen is meer dan ‘happy end’! Pasen is geen ‘happy end’, waarin alles hersteld wordt naar een oude situatie. Pasen vieren we niet zonder ook langs Goede Vrijdag te gaan. Jezus sterft voor ons, lijdt aan deze wereld en onze zonden, maar God laat het daar niet bij zitten. Straks op de derde dag wekt God Jezus op uit de dood. Zodat het lijden niet het laatste woord heeft, ook mijn lijden niet. Wij gaan zelf het liefst aan het lijden voorbij. Op Goede vrijdag, maar zeker ook in ons eigen leven. En het uithouden met de vraag: ‘Waar is God in het lijden van de mensheid?’, daar kan menigeen zich aan vertillen. Het uithouden met die vraag is een kunst op zich, zeker in deze weken vol beperkingen en lijden. Tijd nemen om pijn en verdriet onder ogen te komen, juist nu en vandaag. Die pijn mogen we meenemen naar Pasen, jouw en mijn Pasen. Want Pasen zonder Goede Vrijdag, dat is ten diepste verleiding. God raakt door onze wonden ons bestaan aan. Pasen gaat over nieuw perspectief, over geduld, over liefde en zorg, over aanraking en nabijheid van heel ons leven. Alleen dan wordt een opgewekt Paasbestaan ook een geheeld bestaan. Clip van de week
Bekijk onderstaand filmpje en denk voor jezelf na welke angst je aan Jezus zou willen geven.
Vragen
Door Joost Schelling
Joost Schelling is predikant bij de Gereformeerde Kerk Woerden - Zegveld en pionier van Twintigers Woerden.
0 Comments
|
AuteursVerschillende Woerdense schrijvers delen hun ervaringen met de 40-dagentijd. Categorieën
Alles
Archieven |