Vergeving

Vergeef ons wat we fout gedaan hebben, want wij hebben ook andere mensen hun fouten vergeven.

Een paar jaar geleden werkte ik in Jeruzalem bij een Palestijnse christelijke organisatie. Op een dag bespraken we hoe ons weekend geweest was. “Druk gehad,” zei mijn collega, “het was vergevingszondag, dus ik heb verschillende bezoekjes gebracht.” Vergevingszondag?

Een goede traditie
Het bleek een goede traditie in de kerk die zij bezocht: elke zondag voorafgaand aan de vastentijd in het reine komen met je naasten. Mensen die je om vergeving moet vragen, of mensen die je zelf te vergeven hebt. Vóór je begint aan de veertigdagentijd, een periode van inkeer en bezinning, van gerichtheid op God, richt je je eerst op de relaties die je met mensen om je heen hebt en probeer je daarin recht te zetten wat recht te zetten valt. Mensen bezochten elkaar als ze zich afvroegen of er misschien nog iets niet uitgepraat was. Mensen vroegen om vergeving. En mensen kozen ervoor om zelf vergevingsgezind te zijn naar anderen, wanneer die ander hen oprecht om vergeving vroeg.

De pijn van vergeven
Ik weet niet precies hoe het gegaan is, daar in dat kerkje, want ik was er niet bij. Ik stel me zo voor dat er ook mensen waren die het niet konden. Die niet kónden vergeven, omdat er teveel gebeurd was, de pijn te groot.

Wil je vergeven?
En toch. Vergevingszondag als het begin van een poging om mensen te worden met een vergevend hart. Mensen die leven van genade, die weten van hun eigen falen, en van de gebrokenheid die het leven van alle mensen doortrekt. En die daarom elkaar ook willen vergeven. Hoe kun jij een (meer) vergevend mens worden?

Bekijk ook deze clip bij het thema vergeving

Door Margriet Zwart

Deze blog is geschreven door Margriet. Zij is pionier voor Het Baken, een geloofsgemeenschap in Woerden dat naar nieuwe wegen zoekt.