Ik kon het niet laten dit met jullie te delen. We beginnen in februari met een nieuwe serie op de site van Twintigers Woerden, maar ik wil nog een laatste keer aanhaken bij de vorige serie over het thema gebed. Hoewel we diep in zijn gegaan op het thema gebed, is er nog heel veel blijven liggen. Één van die dingen is het ultieme gebed, namelijk het 'Onze vader'. Het toeval wil, dat ik de kerk waar ik op zondag heen ga in Amsterdam, genaamd Stroom, ze vorige week begonnen zijn met hetzelfde thema met de titel: 'Na het bidden de kerk uit', met een knipoog uiteraard. 

Wat interessant was, is dat we met de kerk in groepjes het 'Onze vader' herschreven hebben en dit wil ik jullie niet onthouden. Ik zou er commentaar bij kunnen geven, maar misschien is het gewoon leuk om het te aanschouwen. Een beetje context kan geen kwaad: neem in gedachten dat het om een kerk gaat van young urban professionals (ook wel yuppen genoemd), wonend in Amsterdam (postmoderne cultuur), de meeste hebben een leeftijd van tussen de 30 en 40 jaar, het zijn mensen die over het algemeen skeptisch zijn en hoog opgeleid. Nou veel plezier. Ik ben benieuwd wat je er van vindt. Laat gerust een reactie achter. Wat vind jij van deze versie?

Opnieuw beginnen
Het nieuw jaar is weer begonnen en traditiegetrouw bespreken we dan elkaars 'goede voornemens'. Hoewel ik zelf niet zo van de 'goede voornemens' ben, aangezien de meeste mensen na twee weken al weer vervallen in oude patronen, wil ik er toch even aandacht aan geven. Afgelopen weken las ik namelijk twee interessante artikelen over dat begin van zo'n nieuw jaar.  Allereerst een artikel in Trouw met de kop: "Een duik als moderne dooprite". Hierin wordt de nieuwjaarsduik vergeleken met de christelijke doop. Alain Verheij zegt: "Het is veelzeggend dat het fenomeen van de nieuwjaarsduik in de jaren zestig opkwam. Juist in die tijd kwam de ontkerkelijking op gang en raakten mensen dus massaal los van christelijke rituelen. En dan zie je dat er onmiddellijk behoefte ontstaat om ze opnieuw vorm te geven". Hoewel je de theologische diepte en persoonlijke betekenis van een christelijke doop voor mensen absoluut niet kan vergelijken met een nieuwjaarsduik mijn inziens,  vond ik het toch interessant. Het verlangen naar een nieuw begin, een frisse start kan ik goed begrijpen. De eerste gedachte of eigenlijk vraag is daarom: 

Bas de Graaf, dominee in Amsterdam zegt: "Voor een klein gedeelte van de mensen zal het daadwerkelijk een diepere symbolische handeling zijn. Dat ze echt iets ouds achter zich laten en met een schone lei willen beginnen". 

​Een symbolisch moment
Een ander artikel wat ik las, ging specifiek over goede voornemens. Politiek filosoof Ivana Ivkovic zegt er dit over: "Goede voornemens bieden ons een symbolisch moment om even stil te staan (...) Wat voor jaar was dit voor jou? Wat zou je willen voor het nieuw jaar? Als we daar niet over nadenken krijgt het afgelopen jaar geen verhaallijn." Marli Huijer, filosoof aan de Erasmus zegt: "Elkaar beloftes doen is een beter idee. Het lijkt mij mooi gezamenlijk goede voornemens te maken inplaats van individueel." Ook geeft ze als tip: "Verbindt goede voornemens aan je omgeving. Richt je omgeving zo in, dat je de verleiding die je wilt verstaan zo veel mogelijk vermijdt". Dus, mag ik je vragen om hieronder te reageren door de volgende vraag te beantwoorden: