Elkaar verstaan in vreemde talen

Ze hoorden de apostelen en de andere leerlingen spreken, elk in hun eigen taal

Deze woorden uit het Pinksterverhaal komen deze dagen steeds in mijn gedachten. Hier in Taizé is het elke dag Pinksteren. Je geloof vieren met zoveel nationaliteiten om je heen is een fantastische ervaring. En je blijkt hier allemaal over een universele taal te beschikken, namelijk de taal van het geloof. Mensen verstaan hier elkaar echt, ongeacht uit welk land ze komen. Veel jongeren doen dan ook hun best om de ander echt te ontmoeten en te begrijpen, vooral in de kleine groepen overdag. Eerst legt 1 van de broeders een Bijbeltekst rond het thema gastvrijheid uit, en daarna gaat iedereen met vragen en de tekst aan de slag. Aan het begin van de week nog onwennig, maar met de dag zie je de verbondenheid groeien. Als ik ‘s middags over het terrein loop (als begeleider heb ik geen groepje) zie ik overal in het gras, op bankjes, bij tenten groepjes jongeren in gesprek zitten. Ze praten intens, veel met hun handen, want ja, als woorden ontoereikend zijn, kun je nog veel met je lichaam uitdrukken. Maar ze hebben ook veel lol, doen spelletjes tussendoor en zijn zichtbaar aan het zoeken om echt elkaar te ontmoeten.

Pinksteren vieren
Zelf ervaar ik dit taalwonder van Pinksteren nog het meest in de vieringen. 3x per dag in de kerk worden meerdere talen hardop gesproken. Gebeden en Bijbellezingen gaan in het Spaans, Duits, Frans, Engels, Nederlands (jawel!), Pools, Portugees, Italiaans en zelfs Swahili. Ik merk dat ik inmiddels de gebedsintenties in voor mij vreemde talen begin te verstaan. Donderdagavond was hierin een prachtig hoogtepunt. Na de avondviering zochten de jongeren in de kerk hun ‘eigen’ hoekje op voor de vertaling van de speech van broeder Alois (het hoofd van het klooster, die noemen ze dan de prior). In de kerk hingen bordjes op met diverse talen. Wij hadden geluk want we zaten als groep toevallig al bij het bordje ‘Nederlands’. Alois werd in het midden van de kerk omringd door 6 broeders, die de Franse zinnen van zijn speech simultaan vertaalden, elk door een aparte microfoon. Zo konden we in onze hoek de Nederlandse stem van Broeder Jasper verstaan, terwijl tegelijkertijd in de andere hoeken Spaans, Engels, Duits, pools, Italiaans en Portugees klonken. Zou het zo geklonken hebben op die morgen van Pinksteren, toen de leerlingen de Geest kregen om de woorden van Jezus te tolken? Tenslotte gaat het niet om de woorden van Jezus, maar om onze verstaanbaarheid en toepassing ervan.

Moeite doen
Waarom het hier in Taizé lukt om elkaar te verstaan. Ik zie vertrouwen tussen jongeren. Aan sommige jongeren die hier zijn, zie je dat ze een ‘verhaal’ met zich meedragen. Maar hier worden ze opgenomen in een gemeenschap van vertrouwen en doen anderen moeite hen echt te verstaan. Ik merk dat het mij wel klein maakt, want hoeveel moeite doe ik nu als ik weer van deze berg af ben, om de ander echt te verstaan? Of ben ik vooral bezig mijn eigen woorden kwijt te kunnen aan de ander. Hier in de vieringen oefenen we geduld. Een gebed met 10 intenties waarvan er ‘hooguit’ 1 in mijn taal is, maar daardoor ervaart wel iedereen een gevoel van thuis. Geduld bij het zingen van de liederen, waarvan er ook maar 1 in het Nederlands gezongen wordt (iedere nacht….), maar die zingt wel iedereen dan in het Nederlands met mij mee. Dat is het geheim van Taizé: iedereen is te gast, maar iedereen probeert ook een gastheer voor de ander te zijn. Zo zie ik hier elke dag Pinksterduif opstijgen en neerdalen op de mensen. Wat een voorrecht dat ik deze week hier te gast kan zijn!

Gespreksvraag voor bij de borrel:

• Wat doe jij om de ander die een voor jou vreemde ‘taal’ spreekt, echt te verstaan?

Door Joost schelling

Joost Schelling is dominee in de Kruiskerk (PKN) en pionier voor Twintigers Woerden. Hij is samen met pastor Janneke Stam initiatiefnemer van de Taizereis vanuit Woerden en verblijft deze week met 8 jongeren in Taizé.