WELKE SCHAT LIGT ER VOOR HET OPRAPEN IN ONS GEBED?

Er verandert helemaal niets in God als wij bidden, maar er verandert iets in onszelf stelt Calvijn. We zetten God ook tot niets aan in ons gebed. We schakelen enkel zijn voorzienigheid in, oftewel zijn betrokkenheid op de wereld en hoe hij de wereld al onderhoud. Dit klinkt behoorlijk passief. Al snel komt de gedachten op: als God toch al betrokken is op ons en in deze wereld, waarom zouden we dan eigenlijk nog bidden? Wat is dan het nut van het gebed? Spoiler, we bidden niet om rijk te worden, zoals bovenstaande afbeelding misschien suggereert, maar wat betekent deze afbeelding dan wel? Welke schat ligt er voor het oprapen? Lees dan snel verder. 
​
In mijn vorige blog gebruikte ik een uitspraak van Willem Ouweneel, een evangelisch dogmaticus, die stelt dat gelovigen bidden omdat ze in de overtuiging zijn dat het helpt. Hij zegt dus dat bidden wel moet helpen en nut moet hebben, waarom zouden we anders bidden? Hij stelt ook dat er wel degelijk iets verandert in God. Hoewel ik deze uitspraak kan begrijpen, plaatste ik een kleine kritische kanttekening door te stellen dat hij te weinig rekening houdt met 'Gods voorzienigheid'. Om deze blog enigszins te kunnen volgen is het goed eerst de vorige blog: 'Bidden helpt niets of toch wel...' te lezen. Vandaag behandel ik Calvijn die lijnrecht tegenover Ouweneel staat en behandel ik de vraag wat volgens Calvijn het nut van bidden is. 

​Calvijn heeft een interessant uitspraak in zijn belangrijkste werk 'Institutie'. Hij zegt over het gebed: 

"​Het is werkelijk niet zonder reden dat de hemelse Vader getuigt dat het enige middel tot behoud gelegen is in de aanroeping van Zijn naam. Daarmee roepen wij namelijk de hulp in van Zijn voorzienigheid (…) Kortom, in het gebed doen wij een beroep op God, om te betonen dat Hij ons in alles wil bijstaan".

Let op wat Calvijn zegt: "We roepen in het gebed de hulp in van Zijn voorzienigheid". Wij doen in het gebed een beroep op God, omdat wij geloven dat Hij ons in alles wil bijstaan. Voor Calvijn ligt alles besloten in Gods raad, maar meer dan dat, het ligt besloten in Jezus. Voor Calvijn is het gebed volledig op Jezus georiënteerd. Dit merk je in alles wat hij schrijft over het gebed. Hij zegt dat God in Jezus de schatten van de hemel voor ons open heeft gelegd, zodat ons geloof, verwachtingen en hoop geheel aan Jezus verbonden zijn en in Hem rust vinden. Het is dus niet dat we iets vragen wat er nog niet is, alles is al in Jezus. Gebed is iets waar ons hart toegebracht wordt door ons geloof. In Romeinen 10:14 staat: "Hoe kunnen ze Hem aanroepen als ze niet in Hem geloven?" En in Romeinen 8:15 staat: "U hebt de geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met Abba, Vader.". Volgens Calvijn verandert er dus niets in God, noch kunnen wij hem tot iets anders aanzetten. Hij heeft alles al gegeven. We hoeven in ons gebed alleen nog maar datgene te bedenken wat Hij ons al gegeven heeft door ons geloof in het evangelie en wat Hij ons al heeft laten zien in Jezus. Hij is de schat die voor het oprapen ligt. 

Ik zeg hier al heel veel. Het is goed dit nog 1 of 2 keer te lezen en hier eens over na te denken of hierover met elkaar in gesprek te gaan. Pak ook nog eens de uitspraak van Willem Ouweneel erbij. Met wie ben je het meer eens? 

Laat ik als laatste toch nog dit zeggen: voor Calvijn verandert er dus niets in God, maar wel iets in ons! Gebed is voor hem een oefening, bidden is absolute noodzakelijk om te blijven doen. Het geeft ons kracht en laat ons hart ontvlammen en het geeft ons een oprecht en vurig verlangen naar God. Het zorgt ervoor dat ons geloof niet in slaap sukkelt en we niet lui en traag worden. Tevens geeft het ons geweten rust en kalmte want niets is voor hem verborgen ook het kwaad niet (!) en door het gebed raken we ervan overtuigd dat hij het beste met ons voorheeft en dat hij het beste voor ons kan zorgen. Dus ja, bid, maar ook: vertrouw en vindt rust. 

Er blijven nog genoeg vragen liggen. Vragen zoals: "is het gebed een dialoog en hoe toont zich dit dan"? Ook blijft de vraag nog liggen: "is hetgeen wat we zien in de wereld Gods raad of is het niets meer dan bepaald door natuur wetmatige processen"?