Vanaf zondag 10 maart gaan we van start met de speciale 40-dagentijd special. Elke week willen we een korte inspirerende gedachte met je delen. Heb je in het verleden aangemeld voor de WhatsApp Service? Dan doe je automatisch mee. Meld je anders via deze pagina even aan.

Er verschijnt vanaf 10 maart iedere week een nieuwe blog en via de WhatsApp word je daarvan op de hoogte gehouden. Aan wat voor blogs kun je denken? Een inspirerende tekst, een frisse gedachte, een foto, een lied of een video.

Doe jij ook mee? 
Wij wel!
​
Joost Schelling en Michel Koekkoek

Sinds 1 januari zijn Joost Schelling en Michel Koekkoek samen voor 8 uur per week bij Twintigers Woerden aan de slag gegaan. Twintigers Woerden bestaat inmiddels zes jaar en er is hard gewerkt om een vindplaats van geloof, hoop en liefde te zijn. Joost en Michel zien ernaar uit om dit, samen met twintigers, verder uit te bouwen. Nieuwsgierig wie Joost en Michel zijn? Kijk dan even op de pagina over ons.

We willen Martijn Ouwerkerk bedanken voor zijn inzet de afgelopen tijd. Zijdelings blijft hij gelukkig nog betrokken.

Geloven
In mijn vorige blog omschreef ik mijzelf als een 'sceptisch gelovige'. Ik schreef over wat voor mij het sceptische gedeelte betekent en wat ik bedoel met 'gelovige'. Ik schreef dat ik de onzekerheid van het geloof probeer te omarmen, maar ook elke dag probeer een sprong te maken. Lees de blog hier nog eens terug. In deze blog ga ik in op wat ik bedoel met die 'sprong'.  

Kies!
Ik las een tijdje geleden een artikel in de Trouw van Welmoed Vlieger. Zij is godsdienstwetenschapper, filosofe en kenner van de christelijke denker Søren Kierkegaard. In het artikel spreekt ze over de moed om te kiezen. De moed om een stap te zetten dwars tegen de angst en vertwijfeling in. Lees hier het hele artikel. Het is niet voor niets dat ze Kierkegaard aanhaalt. Deze Deense filosoof staat bekend als de vader van het existentialisme. Dit betekent kort gezegd dat hij in zijn denken de nadruk legde op de individu, keuzevrijheid en eigen verantwoordelijkheid. Hij stelde dat mensen effectief kunnen kiezen om effectief te leven. Hij stelde een leven voor waarin je kiest, inplaats van twijfelt. Echter dit is nog niet zo gemakkelijk. Wie zegt welke keuze we moeten maken? Op hetzelfde moment dat meerdere filosofen ontdekten dat de mens vrij is om te kiezen, kwam de angst om te kiezen. De angst om wel de juiste keuze te maken. 

De geloofssprong
Dit deed mij denken aan een oude blog die ik in 2015 schreef op mijn eigen website met de titel: 'in dat absurde stort ik mij'. Lees hier de blog. In deze blog citeer ik Kierkegaard die zegt: "Ik kan de beweging van het geloof wel beschrijven, maar ik kan ze niet maken". Hij vergelijkt het met zwemmen en zegt: "Als je de beweging van het zwemmen wilt leren maken dan kun je, je met draagbanden aan het plafond laten ophangen. Je beschrijft dan wel de beweging, maar je zwemt niet". Dit doen we als we twijfelen. We stellen vragen, zijn kritisch en beschouwen alles van een afstandje, maar we komen nooit verder dan dat. Uiteindelijk leren we nooit echt te geloven en kunnen we alleen degenen benijden die dit wel doen. Ik hoor vaak mensen zeggen: "ik wil wel geloven, maar ik kan het niet." Misschien denk jij wel hetzelfde. 

Kierkegaard stelde dat het ware christendom alleen bereikt kan worden door een 'geloofssprong'. Een sprong in het water, zonder dat je met draagbanden aan het plafond hangt. Deze sprong gaat voorbij aan de 'rede', het objectieve. Het streven naar het transcendente, (iets wat we niet met onze zintuigen kunnen waarnemen) dat de rede overstijgt, noemt Kierkegaard "passie". Dit is ook geloven voor mij. Hetgeen wat je met de rede, (je verstand) je eigen denken en hetgeen wat we niet kunnen waarnemen, gelooft of hoopt. Kierkegaard zei hierover: "Faith is the highest passion in a human being. Many in every generation may not come that far, but none comes further". Voor hem was het, het hoogst haalbare voor het individu. Wil je meer weten hoe ik dit ervaar, lees dan mijn blog hier.    

Moed
Zoals Welmoed Vlieger in de Trouw zei, vergt het moed om een stap te zetten dwars tegen de angst en vertwijfeling in. Het kan aanvoelen als een sprong in het diepe. Het kan ook aanvoelen als een groot avontuur. Je weet niet wat of waar het je brengt, maar twijfel brengt je nergens. Durf jij te springen? Als je twijfelt over het geloof kunnen uitspraken van C.S. Lewis je soms helpen. Hij zei: "Ik geloof in het Christendom zoals ik geloof dat de zon is opgegaan: niet alleen omdat ik de zon zie, maar omdat ik daardoor al het andere zie". Je weet niet wat voor je verborgen blijft als je geen keuze maakt. Je kan wel weten dat als je de sprong waagt je waarschijnlijk iets nieuws gaat zien. 

Geloven als een kind
"Zou je ooit terug willen naar je geloof toen je nog een kind was". Dit vroeg iemand een tijdje geleden aan mij en deze vraag houdt mij bezig. Deze persoon doelde op een kind wat simpelweg aanneemt wat de ouders het kind aanleert over het geloof en wat de dominee vertelt in de kerk. Ik moest er even goed over nadenken en zei vervolgens: "Ik zou het misschien wel willen, maar ik kan het niet meer". Die avond praat ik er een tijdje over door en vervolgens scheidde onze wegen. Toch speelt de vraag nog steeds in mijn hoofd. Hoe geloof ik dan wel en hoe helpt dit mij met mijn twijfels?

Voor degene die mij kennen, kan ik best stevig bepaalde christelijke geloofsuitspraken betwijfelen en op doorvragen. Van het zomaar iets aannemen als een kind is weinig overgebleven. Ook vind ik het interessant om mijzelf te verdiepen in de filosofie en de zin van het leven. Als theologiestudent aan de VU word ik ook nog eens getraind kritisch te zijn en leer ik vragen te stellen. Niet zo gek dus dat ik zo af en toe worstel om te geloven. Toch geloof ik! Ik kan mijzelf, in deze fase van mijn geloof, het beste omschrijven als 'sceptisch gelovige'. Hiermee bedoel ik dat ik geloof, maar geen genoegen meer neem met gemakkelijke, oppervlakkige antwoorden. Tot zover het sceptische gedeelte. Met het gelovige gedeelte bedoel ik, dat ik probeer de onzekerheid van het geloof te omarmen en elke dag de sprong te wagen. Dit geloof wordt besproken in Hebreeën 11. Waarbij vers 1 alleszeggend is: "het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigd ons van de waarheid van wat we niet zien". Geloven is dus de onzekerheid omarmen (het niet kunnen zien) en hopen (geloven). Hoe kan dit ons helpen de twijfel voorbij te gaan en te kiezen?

Twijfel, keuzestress en vrijheid
In een eerdere blog schreef ik over waarom we soms over alles kunnen twijfelen. Lees de blog hier nog eens terug. Een tijdje later had ik met een groepje twintigers een gesprek over twijfel en keuzestress. Iedereen herkende zich in de blog. Vervolgens zei iemand opeens: "Twijfelen is ook veilig, je hoeft nooit ergens voor te kiezen". Tegelijkertijd erkende hij ook dat al dat kiezen voor stress zorgt. Is al die vrijheid en zijn al die keuzes wel zo fijn? Zijn we er gelukkiger van geworden? 

We voelen ons tegenwoordig als individu vrijer dan ooit. We zijn autonoom en daar zijn we trots op. We laten ons niets meer opleggen door een instituut als een kerk en bepalen zelf ons levenspad. Wat een opluchting of toch niet? Het heeft ook iets krampachtigs naar mijn idee. We willen zoveel mogelijk grip hebben. We willen het leven naar ons hand zetten. Alle keuzes die we maken moeten perfect zijn en wij zelf ook. Alle onvolmaaktheid en onzekerheden moeten worden uitgebannen. We willen geslaagde mensen zijn en mogen niet falen. Dit is natuurlijk ook beter voor je Instagram profiel ;) 

​

De vraag is alleen: "hoe lang houd je dit vol en kan je daadwerkelijk op alles grip hebben in het leven?" Is dit dan de vrijheid die we zo adoreren? Geeft het ons niet alleen maar nog meer twijfel en vooral stress? Ik kies er voor om te springen, te kiezen en te hopen. Ik wil de twijfel voorbij en elke dag proberen de controle iets meer uit handen te geven en te hopen op God! Deze keuze om te geloven helpt mij te beseffen dat ik niet overal grip op hoef te hebben, dat geluk en het leven niet maakbaar is en alleen afhankelijk van mijzelf. Er is voor mij iemand die daar boven staat. Dit geeft meer rust, al vind ik het vaak genoeg lastig dit toe te passen. Laatst sprak in onze kerk Gerko Tempelman. Hij sprak ook over 'hoop'. We kregen drie vragen mee om beter keuzes te maken in ons leven op basis van deze hoop:

1. Maak wat je hoopt expliciet
2. Op wie hoop je? Maak expliciet op wie je hoopt. voor mij is dit de God van de Joden en de christenen, maar daar zou je ook iets anders voor kunnen invullen.
3. Bid. Dit is belangrijk om te beseffen dat je het niet alleen doet en iets mag ontvangen. Zo leer je ook dankbaar te zijn. 

​In een volgende blog leg ik uit wat ik precies bedoel met die sprong en hoe dat geloven dan precies werkt voor mij. Stay stuned. 

 'De millennial', ook wel generatie Y genoemd. De groep mensen die grofweg geboren zijn tussen 1980 en 2000 en blijkbaar boordevol twijfel zitten! In het artikel ‘Jong, slim en boordevol twijfel’ stelt de schrijver dat voor twintigers twijfel zelfs een lifestyle begint te worden! Alles staat op losse schroeven: wonen, werk, liefde etc. In hetzelfde artikel komen zeven millennials aan het woord. Zij vertellen over hun werk, relaties, worstelingen en twijfels. In deze blog wil ik stilstaan bij de vraag: "Hoe kan het dat deze generatie boordevol twijfel zitten? Ik waag een poging en geef vier mogelijke oorzaken: 1. Opzoek naar geluk, 2. Keuzestress, 3. Individualisme en 4. Postmodernisme.

1. Opzoek naar geluk
In de eerste blog die ik schreef over het thema: 'De (on)zin van het leven', gaf ik aan dat we op zoek zijn naar opvulling in ons leven. We zijn opzoek naar een voldaan en gelukkig gevoel om de onvrede en onrust die we soms kunnen ervaren op te vullen. Juist deze zoektocht naar geluk zou wel eens een mogelijke oorzaak kunnen zijn van de diepe twijfel die we soms kunnen ervaren, want zelfs als we alles hebben wat ons hartje begeert kunnen we soms alsnog denken: 'is dit het nou?' Hoe kan dat? Zo deelde ik op de Facebook het artikel ‘Geluk wordt zwaar overschat’ wat hier op in gaat. Het is niet 'geluk' wat we moeten zoeken, maar betekenis stelt Emily Esfahani Smith. Zij heeft ontdekt, na veel empirisch onderzoek te hebben gedaan, dat er vier zuilen van betekenis zijn. Lees het rustig nog een keer terug op de Facebookpagina en like of deel het vooral! Ook staat er een filmpje op de Facebookpagina van de 'school of life' die de betekenis van het leven uitlegt in 60 seconden. 

2. Keuzestress
Hoewel ik hier een heel paper over kan schrijven, zal ik het proberen kort te houden. Waar er vroeger weinig te kiezen viel over waar men in geloofde, wat voor opleiding men ging volgen of wat men later wilde worden, is dit tegenwoordig flink veranderd. Zeker ook op het gebied van spiritualiteit. De bekende filosoof Charles Taylor zegt in zijn boek een seculiere tijd, dat onze huidige situatie een scala aan mogelijke standpunten biedt, die veel verder gaan dan de keuzemogelijkheden die aan het einde van de achttiende eeuw beschikbaar waren. Hij noemt de steeds meer uitbreidende diversiteit aan morele/spirituele keuzemogelijkheden een 'nova-effect': een soort explosie van gelovige en ongelovige opties. Hij stelt zelfs dat we tegenwoordig in een spirituele supernova leven, een soort duizelingwekkend pluralisme op het spirituele vlak. Lees ook de blog: 'God is dood, de keuzestress leeft' op Lazarus.nl waarin dit ook wordt uitgelegd. In een wereld van zoveel opties is het niet zo gek dat we gaan twijfelen. 

3. Individualisme 
We worden als nooit tevoren op onszelf aangewezen! In een cultuur waarin er zoveel keuzes zijn, worden we aangemoedigd ons eigen weg te bewandelen en onze eigen vervulling te vinden. Dit is de ethiek van de authenticiteit. Dit wordt nog eens versterkt door ons gevoel van autonomie: we laten ons liever niets opleggen door een instituut. We bepalen zelf wat we geloven en gaan zelf opzoek naar zingeving in ons leven. Het gevolg is dat we het gevoel tot een groter geheel te behoren kwijt raken. We volgen ons eigen unieke pad en er is geen sprake meer van een overkoepelende waarheid, iedereen sprokkelt zijn eigen levensbeschouwing bij elkaar en voor de een maakt religie daarvan deel uit, voor de ander niet. De vraag is: "kunnen we in een cultuur met zoveel keuzes het wel alleen af?" 

4. Postmodernisme 
Nietzsche, door sommigen de vader van het postmodernisme genoemd. De filosoof met de  beroemde uitspraak: 'God is dood'. Hij zette alles op losse schroeven. Kort gezegd geloofde hij niet in een objectieve waarheid, hij was zelfs sceptisch over de wetenschap en hij zei dat er geen voorgeschreven zin in het leven is en dat je die zelf maar moet uitvinden. Een bekende theoloog Stefan Paas noemt het postmodernisme het deconstrueren van oude verhalen, zekerheden, betekenis en waarheid in het leven. Wat voorheen aangenomen werd als waarheid, wordt in de postmoderne samenleving bekritiseerd en betwijfeld. Ik ben mij steeds meer bewust van de invloed die de cultuur op mij heeft. Onderschat niet de kracht die een cultuur op je kan hebben. In een geseculariseerde cultuur waarin we steeds meer geconfronteerd worden met de gedachte van de zinloosheid van het leven, ongeloof en twijfel, is het soms moeilijk om staande te blijven.  

Naar mijn idee zijn dit mogelijke oorzaken waarom millennials diepe twijfels kunnen hebben. Ga hierover eens met iemand in gesprek. Herken jij dit? Hoe ga jij hier mee om in jouw leven? In de volgende blogs wil ik naar een christelijk antwoord zoeken op al deze twijfels. Hoe kan het geloof en de kerk ons hierbij een handje helpen of niet? Dus, stay tuned.